EXPO n° 33

CLOSING TIME

Willem Moreel

​​

Schilderen is mijn passie. Ik groeide op tussen de kunstwerken van mijn moeder en vader. De liefde voor de schilderkunst kreeg ik met de paplepel van mijn ouders mee. Telkens wanneer ik van de kunsten probeerde afstand te nemen, kwam die steeds naar me terug. Het artistieke boeit mij, letterlijk en figuurlijk.  

​

Expressie is voor mij een noodzakelijke llevensbehoefte. Ik schilder om mijn verhalen kwijt te kunnen. Mijn innerlijke drang om te creëren, zijn dat nu mooie of lelijke onderwerpen, kan ik niet onderdrukken. Steeds opnieuw komt het verlangen om te vertellen, uit te beelden, om indrukken van me af te schilderen. 

​

Wat mij raakt, emotioneel of intellectueel, kan een bron vormen om rond te werken. 

Schilderen doe ik het liefst in olieverf. Het medium ligt mij omdat je er een divers kleurpalet mee kan opbouwen. Gelaagd werken doe ik graag. Het is een medium dat tijd nodig heeft. De handeling, de materie, de techniek, alles hangt samen.  

​

Tijd maken om te schilderen maakt veel energie los. Bezig zijn in het atelier, erover nadenken, schetsen maken, experimenteren, zoeken en onderzoeken; het zijn alle facetten die horen bij het concipiëren van een kunstwerk, die het proces van schilderen zo mooi maakt. 

 

Het zien van goede kunst motiveert en inspireert mij om zelf aan de slag te gaan. Telkens wanneer ik kunstwerken ervaar die mij intrigeren krijg ik zelf goesting om aan de slag te gaan! 

​​

​

​

Hopend om niet verloren achter te blijven, 

Toon ik je wie ik ben. 

Hopend. 

Veel volk. En wie ben jij? 

Lach met de clown mee. 

We geraken er wel. 

Hopend. 

Dubbele taferelen bij nacht. 

Een blik, moed & een sigaret. 

Hopend. 

Wij, eenzaten met dromen. 

Herkenning… 

Het moment is gekomen! 

Maar je ging weg. Weg, 

Hopend.