Korneel Avijn
BIO
​
Korneel Avijn volgde de opleiding Beeldende Kunsten (nu DAS) aan het VTI-Kortrijk, hij studeerde in 2005 aan KASK af als master in de schilderkunst.
Werkte in Buda Kunstencentrum en Tarras,
gaf artistieke workshops in Atelier Offline en DAS Kortrijk.
Hij laat muren spreken door artisanale pleister- en kleitechnieken toe te passen voor Atelier Nest. Dagelijks vind je hem, schilderend en potten draaiend, tot in de vroege uurtjes in zijn atelier.
zintuigen voeden
​
#tapijtvanovervloed
​
​
Korneel Avijn
WHEN THE MASS MOVES
Korneel Avijn
​
Korneel verwerkt resten van artisanale pleister in zijn werken. Hij gaat zowel visueel als technisch op zoek naar de mogelijkheden. En probeert ook beeldend deze zoektocht voor te stellen.
Vanuit de interesse naar sustainability gaat hij ook terug naar het wroeten in de aarde in zijn groentetuin voor eerlijke voeding. Hij verlegt deze technieken naar zijn atelier en zo ontstaan er verrassende en interessante resultaten, die voor de ene rust en voor de ander chaos uitstralen.
Eén ding is zeker, de grenzen wat creatief en technisch mogelijk is met de restmaterialen worden behoorlijk afgetast en bepalen zo het eindbeeld. Grove materialen leveren subtiele beeld-fragmenten op in de details, een natuurlijk proces in en door de materialen waardoor de cirkel weer rond is.
​
Korneel Avijn stelt zowel nieuw werk voor als een greep uit zijn uitgebreide collectie van jarenlange evolutie. Deze wordt op verrassende wijze tentoongesteld onder het motto 'overvloed & massa'.
13-14 en 20-21 NOV. 2021
gedachtengang bij de nieuwe werken van Korneel​
​
In vertwijfeling voor figuratie. Het oppervlak, de huid en het verhaal. Kiezen voor het elementaire, voor grote eenvoud in meervoud.
Het is geen mathematisch proces, maar een reactie op expressionistische wijze. Elementaire woekering. Sedentair en nomade ineen.
Wanneer massa op gang komt ontstaat schoonheid, maar ook destructie. Die roept op tot creatieve oplossingen en hergebruik.
Daarin staat schilderkunst als een verloren buffel, een stervende hond, hangend tegen de wand.
​
Tegelijk een feest en een stille bewoner. Als een kubus in het hoge gras waar je een pilsje op zet. Buiten in de wilde heggen, heesters en struiken, waar herten blaffen tussen doornen, vinden we het grote verhaal.
Natuurhonger, herstellende landbouw, de binnenkant van de buitenkant. Humus.
Startend van een felle kleurenmassa, onderzoekend naar wat het oppervlak kan betekenen, zonder te spreken over een identiteit als herkenbare vormtaal.
Door toevoeging van lucht, water, aarde, massa in klei, kalk, organische pigmenten, natuurlijke bindmiddelen, leeft en sterft het oppervlak, het vergankelijke, niet de aarde zelf.
​
Het voortdurende komen en terug wegvallen van deze niet essentiële ballast wordt hier getoond. Als theoretisch kader en inspiratie zijn hier bedenkingen uit de arte povera van toepassing. Het in vraag stellen van het schilderij tot object en de manier waarop rechtstreeks contact gezocht wordt door zich op zintuiglijke wijze te voeden aan het kijken. En uit te nodigen op het tapijt van overvloed die cultuur en milieu betekenen in utopische dromen.
​
